നമുക്ക് നേരിട്ട് കാണാൻ കഴിയാത്ത ആ വലിയ ഭീകരൻ

ഡോ. ഷാന ഷിറിൻ - എം.ഡി കമ്മ്യൂണിറ്റി മെഡിസിൻ വിദ്യാർത്ഥിനി അമൃത ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ട് ഓഫ് മെഡിക്കൽ സയൻസസ്, കൊച്ചി

⭕ പകർച്ചവ്യാധികളുടെ ഒരു പ്രത്യേക വിഭാഗമാണ് വൈറസ് രോഗങ്ങൾ. വൈറസിന്റെ ലളിതമായ ഘടനയും പെരുകുന്ന രീതിയും അവയെ തികച്ചും വ്യത്യസ്തമാക്കുന്നു. അവ ഭൂമിയിൽ ധാരാളമായി അടങ്ങിയിരിക്കുന്ന സൂക്ഷ്മാണുക്കളാണ്, മാത്രമല്ല, എല്ലാത്തരം സെല്ലുലാർ ജീവികളെയും ബാധിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. ലാറ്റിൻ ഭാഷയിൽ ‘വൈറസ്’ എന്ന വാക്കിന്റെ അർത്ഥം വിഷം എന്നാണ്. വ്യത്യസ്ത രാസസ്വഭാവങ്ങളുള്ള ഈ പ്രത്യേക ബയോളജിക്കൽ എന്റിറ്റികൾക്ക് ഈ പേര് നൽകുന്നതിന് മുൻപായി എല്ലാ ദോഷകരമായ ഏജന്റുകളെയും വൈറസ് എന്ന് വിളിച്ചിരുന്നു. വൈറസുകളുടെ സ്വഭാവത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ധാരണ ഇരുപതാം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ ആദ്യ ദശകങ്ങളിൽ തന്നെ ലഭിച്ചു. ആയിരക്കണക്കിന് വര്‍ഷങ്ങളായി അറിയപ്പെടുന്ന പല മാരക രോഗങ്ങൾക്കും കാരണം വൈറസുകൾ തന്നെ എന്നും കണ്ടുപിടിച്ചിരിക്കുന്നു. ഇത്തരം രോഗങ്ങളെ പ്രതിരോധിക്കാനുള്ള പ്രതിരോധ രീതികൾ കാര്യകാരണ ബന്ധങ്ങൾ പൂർണമായും അറിയാതെതന്നെ നാം കണ്ടെത്തിയിരുന്നു. ഉദാഹരണത്തിന്, എഡ്വേർഡ് ജെന്നർ 1796 ൽ തന്നെ വാക്സിനേഷൻ വഴി വസൂരി (സ്മോൾ പോക്സ്) തടയുന്നതിനുള്ള ഫലപ്രദമായ ഒരു രീതി വികസിപ്പിച്ചെടുത്തു. ഇത് ഈ ഭയാനകമായ രോഗത്തിൽ നിന്ന് ആയിരക്കണക്കിന് ജീവൻ രക്ഷിച്ചു. 1979 ഓടെ ഈ രോഗത്തെ പൂർണ്ണമായും ഇല്ലാതാക്കാനും കഴിഞ്ഞു. എന്നാൽ ജെന്നറിന് അതിനു കാരണമായ സ്മാൾ പോക്സ് വൈറസുകളുടെ സ്വഭാവം അറിയില്ലായിരുന്നു.

⭕ ഏകദേശം 100 വർഷത്തിനുശേഷമാണ് 1885 ൽ ലൂയി പാസ്ചർ റാബിസിനെ പ്രതിരോധിക്കാന്‍ ഒരു വാക്സിൻ കണ്ടുപിടിച്ചത്. റാബിസിന് കാരണമാകുന്ന വൈറസിന്റെ സ്വഭാവത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ആദ്യത്തെ സൂചന ലഭിച്ചത് പാസ്ചറിന്റെ ലബോറട്ടറിയിലാണ്. ബാക്റ്റീരിയകൾ കടന്നുപോകുന്നത് തടഞ്ഞ അരിപ്പയ്ക്ക് ഈ പകർച്ചവ്യാധിയെ തടയാൻ കഴിയില്ലെന്ന് ചാൾസ് ചേംബർ‌ലാൻഡ് കണ്ടെത്തി. ആയിരത്തി തൊള്ളായിരത്തി ഇരുപതുകളോടടുപ്പിച്ച്‌ ബാക്ടീരിയയേക്കാൾ വലുപ്പം കുറഞ്ഞ ഒരു പുതിയ തരം ബയോളജിക്കൽ ഏജന്റുകൾ മൃഗങ്ങളിലും മനുഷ്യരിലും രോഗങ്ങൾക്ക് കാരണമാകുമെന്ന് വ്യക്തമായി. ഇവയ്ക്ക് പൊതുവായി വൈറസ് എന്ന് പേര് നല്കി.

⭕ 1932 ൽ ഇലക്ട്രോൺ മൈക്രോസ്കോപ്പ് കണ്ടുപിടിക്കുന്നതുവരെ നമുക്ക് വൈറസുകളുടെ രൂപത്തെയും ഘടനയെയും കുറിച്ചുള്ള അറിവ് നാമമാത്രമായിരുന്നു. വൈറസുകളുടെ വലുതും വ്യക്തവുമായ ചിത്രങ്ങൾ നിർമ്മിക്കാൻ ഇലക്ട്രോൺ മൈക്രോസ്കോപ്പ് വളരെയധികം സഹായിച്ചു. വൈറസുകളുടെ രാസ സ്വഭാവത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ആദ്യത്തെ സൂചന ലഭിച്ചത് ഡബ്ല്യു.എം. സ്റ്റാൻലി (1935) പുകയില മൊസൈക് വൈറസ് ഒരു ക്രിസ്റ്റലൈസബിൾ പ്രോട്ടീൻ ആണെന്ന് റിപ്പോർട്ട് ചെയ്തപ്പോളാണ്. അധികം താമസിക്കാതെ ടി‌എം‌വിയിൽ പ്രോട്ടീന് പുറമേ ചെറുതാണെങ്കിലും എന്നാൽ സ്ഥിരവുമായ റൈബോന്യൂക്ലിക് ആസിഡ്‌ (ആർ‌എൻ‌എ) അടങ്ങിയിരിക്കുന്നതായി ബോഡനും പിറിയും കണ്ടെത്തി. അതിനാൽ, രാസഘടനയെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം വൈറസുകൾ ന്യൂക്ലിയോപ്രോട്ടീൻ എന്നറിയപ്പെട്ടു. വൈറസുകൾ ഒബ്ലിഗേറ്റ് പരോപജീവികളായതിനാൽ കൃത്രിമമായി വളർത്താൻ കഴിയില്ല. ഇത് വൈറസ് ഗവേഷണത്തിലെ ഒരു പരിമിതിയായി. ബീജസങ്കലനം ചെയ്ത കോഴിമുട്ടയിൽ ചില വൈറസുകൾ കൾച്ചർ ചെയ്യാമെന്ന് കണ്ടെത്തിയപ്പോൾ ഒരു മുന്നേറ്റമുണ്ടായി. പിന്നീട്, വളരുന്ന വൈറസുകൾക്ക് അനുയോജ്യമായ ഒരു മാധ്യമമായി അനിമൽ സെൽ കൾച്ചർ ഉപയോഗിച്ചു.

⚙️ വൈറസുകളുടെ ചില പ്രത്യേകതകൾ 

⭕ വൈറസുകൾക്ക് അവരുടേതായ ഉപാപചയ പ്രവർത്തനങ്ങളില്ലാത്തതിനാലും കോശങ്ങളുടെ മെറ്റബോളിസം ഉപയോഗിക്കുന്നതിനാലും ആന്റിബയോട്ടിക്കുകൾക്ക് അവയിൽ യാതൊരു സ്വാധീനവുമില്ല.

⭕ അവ ജീവനുള്ള ആതിഥേയ കോശങ്ങൾക്കുള്ളിൽ മാത്രം പെരുകുകയും പുറത്ത് പ്രവർത്തനരഹിതമായി തുടരുകയും ചെയ്യുന്നു.

⭕ വൈറസിന്റെ ജനിതക വസ്തു, ഒന്നുകിൽ ഡിഎൻ‌എ അല്ലെങ്കിൽ ആർ‌എൻ‌എ ആകാം. രണ്ട് ന്യൂക്ലിക് ആസിഡുകൾ ഒരിക്കലും ഒരു വൈറസിൽ ഉണ്ടാകില്ല. വൈറസിന്റെ ഈ ന്യൂക്ലിക് ആസിഡുകളാണ് പകർച്ചവ്യാധികൾക്കു കാരണമാകുന്നത്.

⭕ വൈറസുകൾ അതീവ സൂക്ഷ്മമാണ്, അവയെ ഇലക്ട്രോൺ മൈക്രോസ്കോപ്പ് ഉപയോഗിച്ച് മാത്രമേ കാണാൻ കഴിയൂ. അറിയപ്പെടുന്ന ഏറ്റവും ചെറിയ വൈറസ് വെറും 0.002 മൈക്രോ മീറ്റർ വ്യാസമുള്ളതാണ്, അതേസമയം ഏറ്റവും വലിയവ 0.8 മൈക്രോ മീറ്റർ വ്യാസമുള്ളവയും. ഒരു മില്ലിമീറ്ററിന്റെ ആയിരത്തിലൊന്നാണ് ഒരു മൈക്രോ മീറ്റർ.

⭕ വൈറസ് രോഗബാധയുള്ള ഒരാളിൽ നിന്ന് വിവിധ മാധ്യമങ്ങളിലൂടെ ഇതു മറ്റൊരാൾക്ക് പകരാം. ഒരു വ്യക്തിയിൽ നിന്ന് (അല്ലെങ്കിൽ ഹോസ്റ്റിൽ നിന്ന്) മറ്റൊരാളിലേക്ക് പകരാനുള്ള വൈറസിന്റെ കഴിവ് വ്യത്യസ്തമാണ്. ഇൻകുബേഷൻ കാലയളവ് എന്നത് ഒരു വൈറസ് എക്സ്പോഷറും രോഗലക്ഷണങ്ങളുടെ ആവിർഭാവവും തമ്മിലുള്ള സമയത്തെ സൂചിപ്പിക്കുന്നു. ഒരു വൈറസിന്റെ പകർച്ചവ്യാധി കാലഘട്ടവും ഇൻകുബേഷൻ കാലഘട്ടവും ഒന്നാവണമെന്നില്ല. അണുബാധ എപ്പോൾ, എവിടെയാണ് സംഭവിച്ചതെന്ന് അറിയാൻ ഇൻകുബേഷൻ കാലയളവ് നിർണ്ണായകമാണ്. ഒരു വ്യക്തിയെ എത്രനാൾ ക്വാറന്റൈൻ ചെയ്യണമെന്ന് നിർണ്ണയിക്കാനും ഇത് സഹായിക്കുന്നു.

⭕ വൈറസുകൾ പലവിധത്തിൽ പകരാം. സ്പർശനം, ഉമിനീർ തുള്ളികൾ എന്നിവയിലൂടെയും വായുവിലൂടെയും ചിലത് പകരാം. ലൈംഗികബന്ധത്തിലൂടെയോ മലിനമായ സൂചികൾ പങ്കിടുന്നതിലൂടെയോ ചില വൈറസുകൾ പകരും. കൊതുകുകൾ ഉൾപ്പെടെയുള്ള പ്രാണികൾക്ക് വെക്ടറുകളായി (രോഗവാഹകരായി) പ്രവർത്തിക്കാൻ കഴിയും. ഇവ ഒരു ഹോസ്റ്റിൽ നിന്ന് മറ്റൊന്നിലേക്ക് വൈറസ് പകർത്തുന്നു. മലിനമായ ഭക്ഷണവും വെള്ളവും വൈറൽ അണുബാധയുടെ മറ്റ് ഉറവിടങ്ങളാണ്. പ്രതിവിധിയേക്കാൾ നല്ലതു പ്രതിരോധമാണ്.